در مطلب حاضر ضرورت کسب معرفت و خردورزی در جهت به دست آوردن فضایل اخلاقی و کرامت انسانی از دیدگاه امام حسن(ع) بررسی شده است.

انسان تا حقیقت هستی و جایگاه خود در هستی را نشناسد نمی تواند رفتار و کردار نیک داشته باشد؛ زیرا لازمه منش و کنش نیک و کردار نیکو، شناخت خوب و بد و زشت و زیبای امور است. از همین رو در آموزه های قرآن، مسئله معرفت به ویژه معرفت به غیب و ایمان و باور و اعتقاد به آن اولین اصل از اصول اعتقاد دانسته شده است؛ زیرا اعتقاد به غیب به معنای پذیرش خداوند و پروردگاری او بر هستی و هدفمندی نظام آفرینش و شاخص ها و چارچوب هایی است که براساس آن حق و باطل، خیر و شر، خوب و بد و مانند آنها تعیین می شود. (بقره، آیات 1 تا 7)