هاوانا و واشنگتن شاید از چند هفته آتی پذیرای سفارتخانه هایی نونوار باشند، اما بخشی از جمعیت و سیاست مداران هر دو کشور بدون شک با آغوشی گرم به استقبال آنان نخواهند رفت. اگر دولت رائول کاسترو، رئیس جمهوری کوبا، هنوز زیر سیل انتقادات مخالفانی است که می گویند بازگشایی سفارتخانه بدون لغو تحریم ها، آب در هاون کوبیدن است، باراک اوباما با کنگره ای جمهوری خواه مواجه است که نه تنها با امتناع از لغو تحریم ها، آب بر آتش کوبایی ها ریخته، بلکه در ابتدای ماه گذشته میلادی با تصویب طرحی از سوی کمیته تخصیص بودجه مجلس نمایندگان، جلو سرریز هرگونه منبع مالی دولتی به فرایند بازگشایی سفارتخانه آمریکا در هاوانا را نیز گرفته است. با تمام این اوصاف، دولت اوباما شاید بتواند با ارسال مدارک لازم به کنگره، پس از 15 روز صاحب سفارتخانه ای در پایتخت کوبا شده و فهرست کشورهایی که هیچ سفارتخانه و رابطه دیپلماتیکی با واشنگتن ندارند را به عدد سه کاهش دهد، اما بدون شک برای تعیین سفیر در این جزیره تحریم شده با سد محکم نمایندگان جمهوری خواه کنگره روبه رو خواهد شد؛ نمایندگانی همچون مارکو روبیو، سناتور جمهوری خواه و کوبایی الاصل ایالت فلوریدا که معتقدند ازسرگیری روابط دیپلماتیک در حقیقت چیزی جز تقویت دولت رائول کاسترو، برادر انقلابی پیشین این جزیره، بدون حصول اطمینان از تغییرات دموکراتیک و بهبود شاخص های حقوق بشری نیست. ایلیانا روس لتینن، دیگر نماینده کوبایی الاصلی است که بر این باور است بازگشایی سفارت آمریکا در کوبا نه تنها هیچ سودی به حال مردم کوبا ندارد، بلکه درواقع تلاشی ناچیز و کم اهمیت از سوی رئیس جمهوری است که در آخرین ماه های حضورش در کاخ سفید، درصدد هرچه فربه ترکردن میراث سیاست خارجه خود است.