انتقال ویژگی قابل اعتماد بودن در روابط متقابل با حالت چهره ارتباط دارد اما به عقیده محققان نمی توان با تغییر اجزای صورت، شایستگی و صلاحیت را به دیگری القا کرد. جدیدترین پژوهش های دانشگاه نیویورک، نشان می دهد، اکثر افراد این قابلیت را دارند که با تغییر اجزای صورتشان، چهره ای حق به جانب به خود بگیرند و اعتماد اطرافیان را به خود جلب کنند اما نمی توان با حالت های چهره ای، شایستگی و صلاحیت داشتن را نمایش داد.

گزارشی که در موسسه تحقیقاتی علوم شخصیت و روان شناسی بولتن انجام گرفت،نشان داد افراد با نشان دادن تصاویر یا توجه به ظاهر و حالات چهره شان در گفت و گوهای روزانه یا از طریق شبکه های ارتباطی مجازی، در تلاش هستند تا شخصیت متعارف و قابل توجهی از خود به نمایش بگذارند و از طریق ویژگی های ظاهری، آرمان ها و اندیشه هایشان را معرفی کنند.

این تحقیقات نشان می دهد، قابل اعتماد بودن، ویژگی مشترک بسیاری از افراد در تصاویری است که در شبکه های اجتماعی منتشر می شود، بیشتر کاربران سعی می کنند با تغییر ویژگی های صوری مانند بالابردن ابروها، لبخند ملیح و دهان رو به بالاو چهره ای که شاد به نظر می رسد، خصیصه قابل اعتماد بودن را به بیننده القا کنند، اما به عقیده پژوهشگران موسسه تحقیقاتی بولتن با این تغییرات نمی توان صلاحیت داشتن و شایسته بودن فردی را به اثبات رساند.

جاناتان فری من، دستیار پروفسور بخش روان شناسی و شخصیت این موسسه تحقیقاتی می گوید، در این تحقیق، مشخص شد، افراد هر اندازه هم که تلاش کنند نمی توانند از طریق ویژگی های صوری و ظاهری قابل تغییر، صلاحیت خود را به اثبات برسانند و برای این کار ویژگی های اسکلتی چهره ای که قابل تغییر نیست نقش مهمتری دارند، اما جلب اعتماد براحتی از طریق ویژگی های قابل تغییر چهره قابل اجرا است.

به گفته این محقق، لبخند زدن و چهره شاد به خود گرفتن یکی از فاکتورهای مهم در جلب اعتماد دیگران در مقایسه با ظاهری خنثی یا اخمو است. در واقع تغییر ماهیچه های صورت در ابراز قضاوت های منفی و مثبت اطرافیان نقش دارد و با کمک این شیوه می توان، قضاوت های منفی افراد را به قضاوت مثبت تبدیل و اعتماد آنها را جلب کرد. به طوری که معمولا از چهره های خشمگین، بی اعتمادی برداشت می شود که می توان آن را براحتی برطرف کرد.