انسان موجودی اجتماعی است و نیاز به برقراری ارتباط و پاسخگویی به حس دوست یابی یکی از سنگ بناهای اصلی شخصیتی افراد را تشکیل می دهد، اما گاهی اوقات نیاز به دوست یابی شکلی افراطی به خود می گیرد و بیمارگونه می شود.

وقتی وابستگی، فرار از ترس و تنهایی و نیاز به تایید و جلب رضایت اطرافیان دست به دست هم می دهند و مثلث رنجش را فراهم می کند. روابطی کاملا غیرمنطقی و تفکراتی توام با وابستگی شکل می گیرد. بدون دوست مان نمی توانیم به رستوران برویم، قادر به تصمیم گیری نخواهیم بود، اگر برای یک ساعت تلفن گم شود یا دست یابی به شبکه اجتماعی امکان پذیر نباشد، زندگی نیز رنگ و لعابش را از دست خواهد داد. شرایط