آرشیو یکشنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۴، شماره ۴۲۹۹
فرهنگ و هنر
۵

خاطرات شفیعی کدکنی از انوری

محمدرضا شفیعی کدکنی در یادداشتی عنوان کرده است: وقتی در تنهایی خود به غربال کردن چهره های فرهنگ ایران زمین، در زمینه های مختلف می پردازم، دکتر انوری را یکی از برجسته ترین مردان این عصر می بینم و فرزند خلف دهخدا و معین.

به گزارش مهر، در یکی دیگر از نشست های هفتگی کتابفروشی آینده که با همکاری بنیاد فرهنگی و اجتماعی ملت، دایره المعارف بزرگ اسلامی، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، گنجینه پژوهشی ایرج افشار و مجله بخارا برگزار می شود، این مرکز فرهنگی میزبان حسن انوری مولف فرهنگ بزرگ «سخن» بود.

در ابتدای جلسه یادداشتی از محمدرضا شفیعی کدکنی در وصف حسن انوری قرائت شد که در آن آمده است: آشنایی و دوستی من با دکتر حسن انوری، به نیم قرن پیش از این می رسد؛ سال هایی که در دوره دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران، در کلاس های پرفیض استاد بدیع الزمان فروزانفر، در کنار هم، پشت یک میز می نشستیم و هر دم مسحور دانش بیکران و حضور ذهن خارق العاده آن یگانه روزگار بودیم. در همان سال ها دکتر انوری به همکاری با لغت نامه دهخدا انتخاب شده بود و زیر نظر استاد بزرگ و فداکار فرهنگ ایران زمین شادروان دکتر محمد معین، مشغول کار بود.

شاعر «به کجا چنین شتابان» در ادامه یادداشتش چنین نوشته است: دوران سی، چهل ساله همکاری با لغت نامه دهخدا که هنوز هم خوشبختانه ادامه دارد در وجود دکتر انوری دانش و تجربه هایی را، در راه فرهنگ نویسی فارسی، ذخیره کرد که توانست در فاصله چند سال یکی از عظیم ترین برنامه های فرهنگ نویسی برای زبان فارسی را با توفیقی آسمانی به سامان برساند و حاصل آن در مرحله پایانی فرهنگ 9 جلدی سخن و فرهنگ سه جلدی امثال فارسی و فرهنگ اعلام تاریخی و نیز فرهنگ اعلام جغرافیایی بود، در کنار چندین کار بزرگ دیگر باز هم در حوزه فرهنگ نویسی فارسی.

شفیعی کدکنی در پایان یاداشتش آورده است: برای کهن دوست دانشمند و یگانه، عمری دراز همراه با سلامت و توفیق آرزو دارم.