در شب باخت تیم ملی والیبال و در اوج ناراحتی از عدم صعود به دوره بعد و یاری نکردن «صندلی لهستانی» به تیم ما، حرکتی درخور توجه از سوی عده ای از دوستداران محیط زیستی انجام پذیرفت که جا داشت موردتوجه بیشتری قرار می گرفت. گویا این پالایندگان محیط، دست به دست هم دادند و سالن مسابقه را در انتهای بازی از آشغال ها و زباله ها زدودند؛ کرداری که مابه ازای آن را در مسابقات جام جهانی فوتبال و از سوی ژاپنی های طرفدار محیط زیست، مشاهده کرده بودیم که بازتاب رسانه ای فراوانی حتی در داخل کشورمان نیز داشت. اگر چنین حرکاتی که دال بر پاکیزگی محیط است از سوی ما صورت گیرد و ادامه دار و دارای منطق درستی هم باشد، می توان امیدوار بود آراستن محیط، این گوهر فراموش شده نزد شهروندان، افق روشنی درخواهد یافت. کردارهای این چنینی شاید در کوتاه مدت موردتوجه رسانه های «سیاست زده» این روزها قرار نگیرد و جای تعجب هم نیست که شاکله این رسانه ها بر مداری شکل گرفته که این گونه خبرها جایی در صفحه های آنان پیدا نمی کند. ولی نباید از اهمیت آن برای فاعلانش کم شود که بیشتر در این راه بکوشند و با هر ابزاری که در دست دارند، در نشان دادن خود کوشش کنند که لامحاله جائی و مکانی، قدر کار خویش خواهند دید و بستری هم فراهم خواهد آمد که همگان در این مسیر قرار گیرند و در پیرامون خود هم این کردار پسندیده را نشر و گسترش دهند که پاکیزگی محیط، لاجرم پاکیزگی روح را به ارمغان می آورد که فواید آن، بر همگان روشن است.