تردیدی نیست که همه ما باید نسبت به سرنوشت و آینده خود و کشورمان حساس باشیم، نه تنها حساس که دلواپس و نگران نیز باید بود؛ آینده ای که از هر سو آن را نگاه می کنیم، دلایل کافی برای این نگرانی وجود دارد. از یک سو در منطقه بحران خیز خاورمیانه قرار داریم که در چهارسال گذشته تحولات و نابسامانی های بزرگی در آن رخ داده و تقریبا در پنج کشور آن جنگ رسمی و کلاسیک یا چریکی وجود دارد و مطالعات آینده نگرانه جهان تاکید کرده که آینده این منطقه مهمترین بحران سال های آینده در نظر تحلیلگران سیاسی است. این وضع نه فقط در مرزهای غربی که در شرق ایران و در افغانستان و پاکستان نیز کمابیش وجود دارد. از سوی دیگر ایران