اگرچه در جهان امروز نظام ها و رویه های مربوط به تامین اجتماعی، از اجزای کلیدی و تعیین کننده توسعه پایدار در هر جامعه شناخته می شوند؛ اما در نگاهی دیگر، تامین اجتماعی مفهومی تازه و متعلق به عصر جدید نیست. حتی در ایران پیش از اسلام، نشانه هایی از توجه دولت ها به تامین اجتماعی قابل ارائه است و در دوره اسلامی نیز بویژه از قرن دوم تا هفتم هجری، نمونه های کامل تری از تامین اجتماعی تحت مسئولیت دولت را می توان ردیابی کرد. نخستین حمایت های اجتماعی را احتمالا باید در نوعدوستی و کمک های انسان ها به یکدیگر ریشه یابی کرد، اما آنچه که موجب شد مفهوم تامین اجتماعی در دنیای جدید مطرح شده و به صورت قوانینی نه