کل عالم صورت عقل کل است / کوست «بابای» هر آنک اهل قل است

در تفسیر این بیت عمدتا به جایگاه عقل کل و حضور آن در کالبد عالمیان اشاره می شود و کمتر به چشم می آید این واژه گزینی جناب مولانا که عقل کل و حضرت رحمان را «بابا» ی عالمیان به نوعی خطاب می کند و این خطاب منزه است از بدعت «تثلیث» که جنابش معنی خاص عرفانی را از ربوبیت و خالقیت در این کلمه پنهان کرده است.

در نگاه عرفا جایگاه حضرت رحمان و لطف و قهر او به بندگانش صورتی بشری بهتر از پدر نمی یابد. پدر دارای چهره ای چند وجهی است: مربی است و تقلید فرزندان بیشتر به سوی اوست. وسیله رزق است. حتی اگر مادر خانواده شاغل باشد بازهم وظیفه اصلی