تا پیش از سربرآوردن وتولد هنری ابوالقاسم عارف قزوینی (1312-1259)، تصانیف وترانه ها ساختار و سازمانی تقریبا مشخص و اغلب تکراری داشتند.

به طور معمول و رایج این خط مشخص و یکنواخت همچنان به صورت افقی پیش می رفت که عارف در حرکتی انقلابی ونوآورانه، این حرکت یکنواخت و افقی را به شکل عمودی و فواره ای دیگر گونه کرد. این تغییرات چه به لحاظ ساختار موسیقایی و گردش ملودی و چه به لحاظ واژگان، کلام و شاعرانگی اش، پرواز متهورانه ای بود که تا پیش از او قطعا بی سابقه بوده و تاثیراتش تا به امروز جاری و ساری است. عارف، شمایل هنرمند نواسازی را به نمایش می گذارد که هرچند تصانیفش راتحت تاثیر اتفاقات سیاسی اجتماعی