من حسینم... پناهیم. / خودمو می بینم، خودمو می شنوم، خودمو فکر می کنم/ تا هستم جهان ارثیه بابامه/ سلاماش، همه عشقاش، همه درداش، / تنهاییاش... وقتیم نبودم، مال شما. / اگه دوست داری با من ببین/ یا بذار باهات ببینم/ با من بگو، یا بذار با تو بگم/ سلامامونو، عشقامونو، دردامونو، تنهاییامونو.

سلام آقای رولان بارت عزیز

وقت هایی هست که نمی توان مولف را کشت. می دانم که می خواهید هنر و متن را از مرزهای خودش فراتر ببرید. می خواهید متن را از استبداد تفسیر نجات بدهید. اما راستش را بخواهید رستگاری و رهایی گاهی پیش ترها اتفاق افتاده است. از حسین پناهی حرف می زنم. خیلی وقت ها سعی کرده ام شعرهای او