از دفتر دادگاه ها زنگ زدند و سعید مرتضوی گوشی را برداشت: الو.

آقای مرتضوی؟ کجا تشریف دارید؟

مرتضوی گفت: توی راهرو دادگاه.

مگه متهم نیستی؟ پس چطوری موبایل همراهته؟

مرتضوی گفت: موبایل که هیچی. بادیگاردهام هم همراهم هستند.

ببین همه موبایل را پایین تحویل می دهند شما چطوری با موبایل می آیی داخل؟

مرتضوی گفت: این طوری.

ئه. من که نمی بینم.

مرتضوی گفت: حالاکاری داشتی زنگ زدی؟

ئه. بله بله... می خواستم بگم «رای شما آماده است». می آیید تحویل بگیرید؟

مرتضوی گفت: نه. میل ندارم.

تعارف می کنید؟

مرتضوی گفت: نه. من خودم یک عمر رای دادم الان رای نمی گیرم.

بله... به قول شاعر، مرتضوی که حکم می کردی همه عمر، دیدی که چگونه حکم مرتضوی گرفت؟

مرتضوی گفت: مگه با هم شوخی داریم؟ برای چی زنگ زدید؟

مجتمع دادگاه های کیفری استان تهران: می خواستم بگم «رای شما آماده است». می آیید تحویل بگیرید؟

مرتضوی گفت: با پیک بفرست.

مجتمع دادگاه های کیفری استان تهران: ئه. با پیک؟ این ور حساب کنیم یا آن ور؟

مرتضوی گفت: لابد پول پیک را هم توقع دارید من حساب کنم؟

(ادامه دارد)