در زمان ناصرالدین شاه، آموزش ایران دچار یک مسئله تازه شده بود؛ تطبیق میان شیوه و محتوای آموزش با تحولات علمی و آکادمیک جهان. ترجیح دربار گسیل دانشجو به اروپا برای تحصیل بود اما خلاقیت امیرکبیر در تصمیم گیری و جدیت او در اجرای برنامه هایش، زمینه ساز اولین مدرسه آموزشی به سبک تازه در تهران بود. می گویند درباریان آن روزگار، اصلی ترین دشمنان این تصمیم امیرکبیر بودند اما دارالفنون با وجود کارشکنی ها و دسیسه بازی ها، خیلی زود به چرخه تولید علم در کشوری پرداخت که در آن برهه تاریخی از ساده ترین امکانات آموزشی مانند منابع درسی، فضای آزمایشگاهی و استادان محروم بود. امیرکبیر اگرچه می دانست بهترین کشور