درخت عرعر با نام علمی Ailanthus altissima در متون فارسی نیز از آن نام برده شده است. به گونه ای که دهخدا درباره اش می گوید: درخت نیست، بلکه منظور سرو کوهی است. نام چینی اش مفهوم آسمانی دارد و به آن درخت بهشتی می گویند. املای عربی آن «عرعر» است، اما گمان می رود «ارار» درست باشد.

عرعر گونه ای درخت است که رشد بسیار سریع دارد. ریشه های آن بسرعت پراکنده می شود. در شرایط مناسب، تند و بوته وار می روید و منطقه نمناک را یکساله می پوشاند. این درخت طی 20 تا 25 سال به ارتفاع 30 متر می رسد. نهال های درخت عرعر تنه صاف و قهوه ای دارند و میانشان نسبتا پوک است. پوست تنه با گذشت عمر به سفیدی می گراید. تاج