افتخار هر کشور، هر ملت و هر جمعی که با رشته ای پیدا و پنهان به هم متصل گشته اند، داشته ها و دستاوردهای مادی و معنوی آنهاست که باعث ارتقای کیفیت زندگی خود آنها یا فراتر از آن، موجب ارتقای کیفیت زندگی دیگر شهروندان جامعه می شود.

هر جماعت، قومیت و ملتی که داشته های مسلم خود را انکار کند، به وادی فراموشی بسپارد یا ارزش های آن را زیر سوال ببرد، جامعه ای است که به مشکل دردآور «خودزنی» مبتلاشده و باید هرچه سریع تر به درمان آن همت گماشت.

حال در این روز که به نام داروساز نامگذاری شده، فقط به گوشه ای از اقدامات داروسازان ایرانی اشاره می شود تا شاید بیشتر قدر داشته هایمان را بدانیم. باید در نظر داشته باشیم که بیشترین تولید علم در کشور در حوزه علوم پزشکی به عهده داروسازان کشور است، که گرچه از لحاظ تعداد کمتر از 15 درصد جمعیت جامعه پزشکان هستند، اما رتبه اول تولید علم را در کشور به عهده دارند.

تولید حدود 95 درصد داروی مورد نیاز کشور از لحاظ عددی، با همت و دانش داروسازان ایرانی انجام می شود و این تولید دارو حتی با فرض این که در سطح بهترین کیفیت جهانی هم نباشد، موجب درمان و پیشگیری و تشخیص گسترده بیماری ها در جامعه شده است.

از سوی دیگر، تامین این میزان دارو با هزینه ای نزدیک به 30 درصد هزینه های تولید در یکی از کشورهای همسایه و با جمعیت مشابه و سطح درمان و بهداشت تقریبا مشابه کشور ما به دست آمده است. این صرفه جویی میلیارد دلاری در هر سال حاصل زحمات داروسازان ایرانی است؛ بنابراین در صورتی که این مقدار تولید دارو با این هزینه در کشور انجام نمی شد، در شرایط بحرانی چون جنگ تحمیلی یا در جریان تحریم ها، سلامت تک تک افراد جامعه به خطر می افتاد و چون این امر از پایه های ثبات جامعه است، آسیب پذیری کشور به شکل گسترده ای افزایش می یافت.

اگر به همین میزان از خدمات داروسازان ایرانی بسنده کنیم، خواهیم دید که بخشی از فرزندان همین جامعه، کارهای در خور توجهی انجام داده اند که دست کم مستحق این جمله هستند که به آنها بگوییم: «می دانیم چه خدماتی ارائه کرده اید، خدا قوت!»