تلفن زنگ می زند. گرم کار هستی بی آن که تمرکزت را از دست بدهی تلفن را جواب می دهی؛ بله بفرمایید:... سکوت می کنی، خبر، همچون آواری بر سرت نازل می شود. زندگی ات را به یک باره از دست رفته می بینی! ثمره بیست و چند سال زندگی مشترک را! دخترانی که این همه سال زحمتشان را کشیده ای در یک حادثه رانندگی پرکشیده اند. تنها؟ نه! با مادرشان. هیچ گاه تنها هیچ کجا نمی رفتند وحالاهمه آنها خاطره شده اند. از دستت رفته اند و تو مانده ای با داغ سنگینی که قلبت را می سوزاند، بی هیچ همدمی که حتی اشک هایت را پاک کند. باور نمی کنی همه زندگی ات در یک تصادف از دست رفته باشد و تو نتوانی حتی به کسی اعتراض کنی که چرا؟