فردا صبح اویسی مثل مارگزیده ها به خودش می پیچید و فحش های رکیک می داد.

شاهنده ورزشش را کرده بوده و حالاتوی چرت کوتاهی بود که خبر را برایش آوردند. اویسی نهیب زد: «تیمسار! یک نظامی جگردار هول نمی کند!» شاهنده رنگ از صورتش پرید: «چی شده تیمسار؟» اویسی رنگ به رخسار نداشت. از یازده صبح که خبر را تلفنی برایش گفته بودند تا همین یک ساعت پیش، پای تلفن سوئیچینگ بود: «لندهور، مستشار ایتالیایی دسته گل به آب داده!» شاهنده پرسید: «طوری شده؟» اویسی جواب داد: «آن یک مشت بچه، پای گشتن یک جور گل صحرایی پای شان می رسد به میدان تیر چیفتن ها... آن مادر به خطا بهانه اش چیفتن ها بوده. چند شلیک اتفاقی می کند.