زمانی که یک کشور از شورای امنیت قطعنامه ای دریافت می کند به عنوان تهدید برای صلح و امنیت جامعه بین الملل معرفی می شود، یعنی بر اساس بند هفت منشور قطعنامه سازمان ملل متحد آن کشور خاطی است در نتیجه دیگر کشور ها سعی می کنند از آن فاصله بگیرند، چراکه اگر به ارتباط خود با آن کشور ادامه بدهند خودشان هم به عنوان حامی تهدید محسوب می شوند، به همین دلیل در دوره تحریم ایران بسیاری از تندرو های امریکایی و حتی دولت امریکا با تماس با کشور های آسیایی و اروپایی آنها را تهدید می کردند که اگر با کشور ایران ارتباط داشته باشید به عنوان حامی تهدید صلح و امنیت جامعه بین الملل شناخته و به لیست کشور های تحریم شده اضافه می شوید. به این ترتیب با معرفی ایران به عنوان کشوری که از شورای امنیت6 قطعنامه دریافت کرده است دیگر کشور ها را از ارتباط با ایران می ترساندند.