نقش اجتماعی کردن و تربیتی خانواده در این عصری که زندگی می کنیم با وجود اهمیت بالا، بشدت کاهش پیدا کرده است. نوجوانی دوره ای است که باید توجه ویژه ای به آن بشود. آنچه در ذهن فرزندان امروزی می گذرد این واقعیت تلخ است که خانواده صرفا کارکرد اقتصادی دارد. در واقع به علت تفاوت های نسلی که منجر به شکاف عمیق بین اعضای خانواده شده، هر گونه برنامه های تربیتی توسط فرزندان نادیده گرفته می شود. آزادی های بی قید و شرط فرزندان را در معرض آسیب ها و سوء استفاده های فراوانی قرار می دهد. به عبارتی کم رنگ شدن نقش نظارتی والدین تاثیر زیادی بر عملکرد رفتاری فرزندان دارد. در گذشته نقش کنترلی پدر و مادر از عوامل موثر