رضا صدیق / در سینمای دنیا فیلم کوتاه بستری است که فیلمسازان تجربه گرا، نگاه متفاوت خود را نسبت به پرداخت سوژه و روایت امتحان می کنند و اهمیت سینمای کوتاه در همین تجربه ها و لحظاتی است که فیلمساز دریچه دیگری برای تماشا پیشنهاد می دهد. برخی منتقدان فیلم کوتاه را با دوبیتی و رباعی در مقایسه با غزل و مثنوی می دانند که در مقایسه با سینمای بلند هویت خود را تعریف می کند و با وجود وابسته بودنش به سینما، روایت پیوسته ای است که ماهیت مجزا و مستقل دارد. از همین دریچه نیز انجمن فیلم کوتاه ایران شش سال است که از جشن خانه سینما جدا شده و به صورت مستقل به بررسی سینمای کوتاه می نشیند. استقلالی که حالاو پس از