دولتی که روزگاری با شعار مهرورزی و آوردن پول نفت به سر سفره های مردم به روی کار آمد: فساد و فقر را کلید زد. به گزارش ایلنا، در حالی میلیاردها دلار صرف واردات کالاهایی از قبیل سنگ پا و میخ و لامپ و پونز و... شده است که تولید این اقلام در داخل می توانست تا حد زیادی از نرخ بیکاری بکاهد. براساس اعلام سازمان توسعه تجارت ایران در آن مقطع زمانی اجناس چینی از جمله لوستر، چراغ و روشنایی، تلویزیون، LCD، بادام زمینی، سیر، مجسمه، دستگاه ضبط و پخش، مایکروویو، گوشی تلفن همراه، آجر، ماشین رختشویی، پارچه، کیف مدرسه، چمدان، بلندگوی خودرو، ساعت مچی (دیواری، جیبی)، لیوان، کره، لامپ کم مصرف، قاشق و چنگال، پشم حلاجی شده، دستکش جراحی، سشوار، عروسک، میکروفن، باتری، بیل و کلنگ، ریش تراش، شانه، زیپ، بخار برقی، تیغ، میخ، پونز، پیچ، اسباب بازی، آهن ربا، زغال، شن و ماسه، عینک و عدسی، پارچه، چادر، روسری، دستمال گردن، ترازو، سیم خاردار، الکل، بازی های ویدیویی، کاغذ و مقوا، چسب، سبوس، هدفون، آچار، آرد و سویا، دستکش، شیلنگ، جوراب، کاشی، فرش، بلندگو، گاو صندوق، لاستیک و حصیر بوده است. همچنین بر اساس آماری دیگر حجم برخی اقلام به میزان 830 تن مداد تراش و تیغه، 247 تن مداد پاکن، 780 تن میخ، میخ سر پهن و پونز، 780 کیلو رخت آویز چوبی، 713 تن سیر، 388 تن عدس، 184 تن زرد چوبه، 48 تن نخود فرنگی، 160 تن قرقره و ماسوره، 160 کیلو خمیر بازی، یک تن انواع شمع، 14 تن سنگ پا، 16 تن واکس کفش، 10 تن زیپ و 35 تن سوزن دوزندگی بوده است.