به خیابان شهرمان که پا می گذاریم پرسیدن این سوال که این آدم ها چه ربطی به من دارند، بیراه نخواهد بود. آدم هایی را می بینیم که با آنها پیوند خونی و نسبی و دست کم در ظاهر عاطفی نداریم، اما از سوی دیگر وسوسه ای در ما هست که تشویقمان می کند آدم های دیگر را بشناسیم. یواشکی به خانه هایشان نگاه کرده و به زندگی درونی و رفتارهای بیرونی شان توجه کنیم. حتی ناخودآگاه جذب آنها شویم و حرکت و رفتارشان را تعقیب کنیم.

خودتان را در یک مغازه، مثلایک کافه تصور کنید که سراسر شیشه است و وقتی داخل آن نشسته اید، می توانید بیرون آن را ببینید. بیرون این کافه که احتمالادر میدانی شلوغ قرار گرفته آدم ها در گذرند حال