او پس از گذراندن دوران متوسطه وارد دانشگاه کورنل در شهر ایتاکا، واقع در ایالت نیویورک شد. در ژوئن 1901 با در دست داشتن مدرک مهندسی مکانیک به استخدام شرکت بوفالو در آمد و شروع به طراحی سیستم های حرارتی، جهت خشک کردن رطوبت الوار و قهوه کرد. کریر در این دوران به این نتیجه رسید که اطلاعات موجود به هیچ عنوان جهت طراحی یک سیستم مهندسی کارآمد کافی نبوده و از آن رو او خود تحقیق در زمینه حرارت هوای خروجی را که از روی لوله های بخارآب عبور می کند آغاز کرد و به نتایج شگفت انگیزی رسید؛ این امر در همان ابتدا مبلغی معادل 40 هزار دلار برای شرکت صرفه جویی به ارمغان آورد.

کریر در سال 1902 اولین سیستم تهویه مطبوع خود را طراحی کرد. نزدیک به دو دهه اختراعات کریر این امکان را فراهم آورده بود تا در محیط های صنعتی دما و رطوبت به صورت علمی تحت کنترل در بیاید.

در سال 1906 کریر اولین اختراع خود؛ وسیله ای برای تصفیه هوا را به ثبت رساند. کارخانه های نساجی جنوب آمریکا از اولین استفاده کنندگان سیستم جدید کریر بودند. کمبود رطوبت در محیط کارخانه های نساجی بلمونت موجب افزایش بار الکتریسیته ساکن در پنبه شده و این امر موجب سختی و تیرگی پارچه می شد. سیستم کریر رطوبت موجود در محیط را افزایش داد و در یک حد مطلوب پایدار کرد که این امر موجب از بین رفتن مشکل به وجود آمده شد. اولین مشتری خارجی سیستم جدید کریر، یک کارخانه نساجی واقع در یوکوهامای ژاپن بود که در سال 1907 این سیستم را خریداری کرد.