شنیده ام در زواره رسم بر این بوده که وقتی خصومت میان دو همسایه بالامی گرفته و گریزی از مرافعه نداشتند، به جای اینکه خود رودرروی هم بایستند، هر کدام فرد بددهنی را به خدمت می گرفتند که به پشت بام روند و به نمایندگی از صاحبخانه با هم مشاجره و بددهنی کنند. به این ترتیب ضمن اینکه با ابراز خصومت و دشنام نسبت به طرف مقابل عقده گشایی می کردند، احتراز داشتند از اینکه کار میان خودشان به جای باریک کشد و در حال عصبانیت حرف هایی که نباید زده شود و پرده های میان طرفین دریده شود و به نوعی با این کار راه آشتی آینده را باز می گذاشتند. شاید زواره یان متوجه بودند که همسایگی نه امری ساده و گذرا و بی اثر در حیات