تنها راهکار موفق و عملی که سعادت بشر را در زندگی فردی و اجتماعی تضمین می کند، اخلاق دینی است؛ اخلاقی که بر پایه تعالیم مکتب و جهان بینی دینی است و با ایمان به مبدا و معاد، احساس حضور خدا در صحنه هستی و محاسبه کردار و پاداش و کیفر آن در روز رستاخیز و مسئولیت اعضا و جوارح انسان و ثبت اعمال در پرونده شخصی، ضمانت اجرایی برای تحقق ارزش های اخلاقی و پایبندی انسان به امور ارزشی است.

اینجا اخلاق، مایه پیشرفت مادی وظیفه شناسی، تکلیف گرایی و معیار زندگی هدف دار نیست و فقط برای جلوگیری از خواهش های نفسانی و تحصیل منافع اجتماعی، بهبود و رفاه زندگی و رفتار موافق با عقل و همرنگی و هماهنگی با قانون نیست. (آن گونه که بیشتر دانشمندان به آن معتقدند.)