شرق: آن طور که خود در شعری نوشته بود، صبح دیروز، به کلامی او را خواندند و او پذیرفت که میان دو سنگ بنشیند و با ساقه باریک زنبقی نفس بکشد؛ شاعری که سال ها شعر ننوشته بود، شاعری که کتاب مهم شعری اش را به اصرار بیژن الهی منتشر کرده بود، مردی که پای بیانیه شعر حجم رویایی امضا زد، اما نه بوطیقایی و نه محفلی، شاعر حجم نبود، از خانه اش به دیدار یار آسمانی خود رفت. «محمود شجاعی» پس از سال ها سکوت خودخواسته در وادی شعر، امسال با مجموعه شعر «رخ های کوچک همیشه به سوی» آخرین بیت های تراژدی را سرود. اولین مجموعه شعر شجاعی در نشر «51» با نام «از آبی نفس های کوتاه» منتشر شد، اما او تنها به این شرط، رخصت انتشار این کتاب را داد که فیروز ناجی و بیژن الهی، در پیشانی کتاب عنوان کنند «شاعر آن مرده است». کلماتش روی کاغذ را دیدند، اما کاغذها هیچ وقت توزیع نشد تا اینکه چاپ دوم آن عملادر سال 59 روانه بازار می شود و حالااگر فرصتی باشد، دوستانش به «شرق» می گویند که احتمالاچاپ سوم همین کتاب را روانه بازار می کنند. او که از اولین فارغ التحصیلان رشته معماری دانشگاه تهران بود دوست نداشت خود را در واژه شاعر بگنجاند و بر همین اساس سال ها تن به سکوت داد و دراین میان جز یک نمایش نامه با عنوان «مرگ های پس از شنوایی»، چند شعری به جا گذاشت. صابر محمدی، همراه و هم نشین این سال های او، بعد از این توضیحات به «شرق» می گوید از مدتی پیش به علت مشکلات تنفسی در بیمارستان بستری بوده و یکشنبه شب، با اصرار روانه خانه می شود؛ چراکه می گوید در بیمارستان نمی تواند بخوابد تا اینکه صبح دوشنبه بیستم مهر برای همیشه به خواب می رود.