12 سال پیش، پسر بزرگم کیوان یک ساله بود که متوجه شدم خدا هدیه دیگری به من عطا کرده، خیلی خوشحال شدم که صاحب فرزند دیگری می شوم چون معتقد بودم، بچه هایم با هم بزرگ می شوند، در دوران کودکی همبازی و در دوران بزرگسالی دوست و یاور یکدیگر خواهند شد. کیوان و کاوه حالانوجوان شده اند ولی برخلاف آنچه تصور می کردم هر روز سر مسائل مختلف با هم بحث و دعوا می کنند، حتی بعضی اوقات کار به کتک کاری هم می کشد و به سختی باید آنها را از هم جدا کنم. خانه هر روز بی تشابه به میدان جنگ نیست، گاهی به خاطر یک وسیله بازی مشترک، گاهی به دلیل لج و لجبازی و خلاصه هر اتفاق کوچکی می تواند جرقه شروع دعوا باشد. آرزو می کنم که هر چه زودتر پسرانم بتوانند با هم کنار بیایند و همه به آرامش برسیم؛ آیا راهی برای پایان دادن به این دعواهای هر روزه وجود دارد؟