بدون کتاب حضور خودم را در این جهان قابل توجیه نمی دانم. با وجود این اطلاع چندانی از برنامه های اجرایی در هفته کتاب ندارم. اختصاص یک هفته از سال با عنوان «کتاب» پسندیده است اما قضاوت درباره اینکه برگزاری هفته کتاب چقدر در فرهنگ کتابخوانی و رشد جمعیت کتاب موثر است باید بگویم نظر مثبتی ندارم و به ثمربخشی آن اطمینان ندارم.

کارهای نمایشی بسیاری در سال انجام می شود و برای هر کدام هم شعاری می تراشیم اما واقعیت تاسفبار این است که فضیلت کتابخوانی بویژه در قشر جامعه شهری از بین رفته است. به وجود آمدن این وضعیت دلایل متعددی دارد که شاید مهم ترین آنها نبود درک درست از فضای مطالعه، نداشتن امنیت روانی مطلوب و مهیا نبودن شرایط اقتصادی و اجتماعی مناسب است.مهم تر ازهمه این ها در اولویت نبودن فرهنگ برای دولت های مختلف است که اگر چنین بود، می شد طی این سال ها با برنامه ریزی های کارشناسانه برای آن چاره ای اندیشید و این کمبود را جبران کرد. در شرایط بحرانی آمار جامعه کتابخوان، تیراژ کتاب های کنکور به شکل اعجاب آوری بالاست و روشن است که این تعارضات با شعار و برنامه های نمایشی حل نمی شود. در باب شعار این هفته یعنی «ایران با کتاب، ایران پر امید» هم می شد دستاوردهای بهتری برای «ایران با کتاب» انتخاب کرد. ترجیح می دهم به جای «ایران پر امید» گزاره ایران باکلاس را جایگزین کنم چرا که ماحصل افزایش جمعیت فرهنگی کتابخوان ارتقای سطح دانش، شناخت، آگاهی و به تبع آن تصمیم گیری های درست است.