«مصاحبه» اثر محمد رحمانیان، یکی از مهم ترین نمایش نامه های ایرانی است که تعدد اجراهای متنوعش دارد ماندگاری اش در گذر زمان را اثبات می کند. این نمایش نامه بسیار مهمی است با ساختار مینی مالیستی خیلی دقیق، که همه عناصر و امکان های افزوده نمایشی را حذف می کند تا فقط بر کاربرد ویژه ای از زبان و روایت متمرکز شود، برای اجرا هم فرصتی فراهم می آورد تا بشود با حذف هر جنبه اجرایی به جز بازی بازیگر، فقط بر قدرت بازیگر تکیه کرد. تجربه خطیری است در بازگویی داستانی که ظاهرا اتفاقات عینی و اساسی اش در گذشته رخ داده و زمان اکنونش فقط صرف مرور و بازگویی رخدادهای گذشته می شود. و آزمون شگفت «مصاحبه» این است که