شکی نیست هرگاه بخواهیم «همکاری های انرژی» را فدای «رقابت انرژی» کنیم، آنگاه تغییرات اقلیمی همچنان یک بلای بزرگ باقی خواهد ماند و گریبان همه مردم دنیا؛ فارغ از نژاد، مذهب، جنسیت را رها نخواهد کرد.امروزه این «همکاری انرژی» صرفا از طریق به کارگیری «دیپلماسی انرژی» و سوگیری دنیا به یک سمت جدید به دست می آید. ایران در حال آماده سازی خود برای ورود دوباره به بازارهای جهانی (از جمله ورود دوباره به بازار هیدروکربن ها) است. همگام با این آماده سازی، چند سوال هم مطرح می شود:آیا ایران به همین سادگی قصددارد به بازار هیدروکربن ها ورود کند؟آیا ایران این قابلیت را دارد که تعاملات و همکاری های انرژی را وارد فضای جدیدی کند؟آیا ایران می تواند از طریق دیپلماسی انرژی، تحرکات قیمتی را هم پدید بیاورد؟به نظر من پاسخ همه این پرسش ها «مثبت» است.