یک موقعی بود در دهه شصت که گفته می شد کار دوبله ایران تمام است اما خوشبختانه تمام نشد، نمی دانم چطور تمام نشد چون با آن اوضاع و احوال زمان جنگ و دو کاناله بودن تلویزیون و محدودیت شدید ورود فیلم خارجی و بعد هم اعلام اینکه فیلم های ایرانی باید صدای سر صحنه باشند، دوبله ایران دیگر مجالی برای نفس کشیدن نداشت با این همه، دوبله با سربلندی و ارائه چند کار شاخص در همان دوره، زنده بلا، مرده بلا– به قول مولانا- جان به سلامت برد شاید برای اینکه فیلم های اندکی که دوبله می شدند شاخص بودند و انصافا هم خوب دوبله می شدند اما در حال حاضر، به نظر می رسد که اوضاع سخت تر از دهه شصت است؛ لااقل در تلویزیون این طور است با وجود اینکه کانال های ما، خیلی بیشتر شده اند.ظاهرا کم توجهی به کیفیت پایین فیلم ها و سریال های خریداری شده، دارد تیر خلاص را می زند! حمیدرضا آشتیانی پور- رئیس انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم- گفته: «در این زمینه باید تجدیدنظر ساختاری انجام شود اگر این اتفاق در دوبله نیفتد، تلویزیون مخاطبان زیادی را از دست می دهد؛ بویژه با توجه به اینکه رقابت های میان شبکه های ماهواره ای این روزها زیاد است و متاسفانه به نظر می رسد خود دوستان هم بدشان نمی آید که مخاطبان، رسانه های خارجی را تماشا کنند و ظاهرا از این اتفاق هم حمایت می کنند؛ چراکه هیچ نشانه ای از عدم حمایت این جریان دیده نمی شود وقتی چنین اتفاقی می افتد و شبکه های ماهواره ای بیش از شبکه های داخلی خودمان تماشاچی پیدا می کنند، ما به لحاظ اقتصادی هم لطمه می خوریم و فرصت های کاری مان را از دست می دهیم و متاسفانه کسی هم پاسخگو نیست.»