جایگاه بابک بیات به عنوان هنرمندی شناخته شده، به گونه ای است که شاید نتوان در چند کلمه درباره آن حرف زد و روایت کرد. اما چیزی که مسلم است، فقدان بابک بیات است. این آهنگساز فعالیت هایش را در دو بخش جدی انجام می داد: موسیقی فیلم و ترانه.

اکثریت او را با موسیقی ترانه ها و تصنیف ها می شناختند، اما شم و استعداد هنری بیات در موسیقی فیلم به گونه ای بود که دو اثر از بهترین موسیقی های فیلم تاریخ سینمای ایران را ساخت. دو شاهکار بزرگ در دو فیلم که خود شاهکارهای سینمای ایران بودند. بیات آهنگساز دو فیلم «شاید وقتی دیگر» و «مسافران» بود. فیلم هایی که کارگردانی بزرگ و البته سختگیر دارند که به همین راحتی راضی نمی شود: بهرام بیضایی که تاریخ گواهی داده، از موسیقی این دو فیلم راضی بود و این رضایت را اعلام کرد، اما بعد از بابک بیات موسیقی فیلم های بیضایی به آن موفقیت دست پیدا نکرد.

بیات با موسیقی «شاید وقتی دیگر» و «مسافران»، اهالی موسیقی را شگفت زده و متعجب کرد و ثابت کرد: آهنگسازی است با هوش سرشار و موفق شده رابطه ارگانیک میان موسیقی و تصویر را به خوبی نشان دهد و شاید همین دو فیلم برای کارنامه او کافی باشد تا از آنها صحبت کنیم و در مجالی کوتاه از آهنگسازی بزرگ یاد کنیم.