سرانجام بزرگ ترین و مهم ترین کنفرانس نفتی با موضوع قراردادهای جدید نفتی به کار خود پایان داد. نگاهی به محتوای این قراردادهای جدید و واکنش هایی که غول های نفتی شرکت کننده در این کنفرانس داشتند، نشان می دهد با وجود انتقادهایی که به این قراردادها وارد است، آنچه می تواند اثرگذار و تعیین کننده باشد، استفاده حداکثری از توانمندی های شرکت های ایرانی است که طی سال های اخیر با تمام کاستی ها و فشار های داخلی و خارجی از جمله تحریم های جهانی از یک طرف و تحریم های درون سیستمی از طرف دیگر، توانستند روی پای خود بایستند.

با این حال مهم ترین موضوع و چالشی که از این رهگذر می تواند ایران را به دروازه بهشت سرمایه گذاران نفتی تبدیل کند، انتخاب صحیح شرکای خارجی برای مشارکت در طرح های پیش روی صنایع نفت و گاز است.

در این راه دشوار موارد زیر به عنوان شاخص های اصلی در فعال سازی و مشارکت شرکت های معتبر خارجی نقش خواهدداشت:

1 ارزیابی و تعیین صلاحیت شرکت های ایرانی توانمند با رعایت شاخص های روزآمد و جهانی و معرفی آنان به کارفرمای ایرانی یعنی شرکت ملی نفت ایران.

2 اولویت واگذاری پروژه ها به شرکت های ایرانی بخش خصوصی واقعی و پرهیز جدی از واگذاری ها به شرکت های دولتی یا خصولتی.

3 آگاه سازی و هدایت شرکت های خارجی علاقه مند در پروژه های نفتی ایران برای عقد قرارداد های مشارکتی با شرکت های ایرانی با ضریب 51 و 49 درصد.

4 ضرورت انتقال فناوری در اجرای طرح های واگذارشده به بخش خصوصی ایرانی.

5 ارائه طرح های توسعه مدیریت در تحقق هر یک از طرح های بالادستی به شرکت های مشارکت کننده ایرانی.

درصورت رعایت این شرایط می توان انتظار داشت قراردادهای جدید نفتی بسترساز افزایش حضور سرمایه گذاران خارجی در صنعت نفت ایران شده و شرکت های خصوصی ایرانی از رهگذر مشارکت با خارجی ها بتوانند به فناوری پیشرفته صنعت نفت وگاز دست یابند و درنهایت صنعت نفت ایران شاهد جهشی تاریخی باشد.