از قدیم گفته اند دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما می کاریم که دیگران بخورند. ما در چند سال گذشته و پس از المپیک لندن چه کاری برای وزنه برداری کرده ایم که انتظار داشته باشیم نتیجه آن را حالاببینیم. ناکامی امروز تیم ملی وزنه برداری قابل پیش بینی بود، چندین سال بود فدراسیون وزنه برداری ما به دلیل حاشیه هایی که داشت، از هدف اصلی خود دور شده بود و از رئیس فدراسیون گرفته تا مربی و بازیکنان درگیر حاشیه ها بودند و به تنها مساله ای که رسیدگی نمی شد، وزنه برداری بود. در فدراسیون قبلی هیچ کاری روی استعدادیابی و پشتوانه سازی انجام نشده بود و تنها حضور چند ستاره بود که باعث درخشش مقطعی شدند. در واقع نتیجه امروز، حاصل عملکرد گذشته است. وزنه برداری یک رشته زمانبر است، همان طور که دیدید، روس ها 11 سال زمان برد تا توانستند عنوان قوی ترین مرد جهان را که سال ها در اختیار خودشان بود، از رضازاده پس بگیرند. اینکه فکر کنیم آنها بیکار نشسته بودند و ناگهان یک وزنه بردارشان می آید و رکورد جهان را می شکند، ساده انگاری است. این رکوردشکنی نشان می دهد که در این سال ها برنامه ریزی و تلاش کرده اند و کسی را پرورش داده اند که بتواند این عنوان مهم جهانی را دوباره پس بگیرند. فدراسیون جدید در این ناکامی سهم زیادی ندارد و نمی توان انتظار داشت در عرض یک سال بتواند کار شاقی را انجام بدهد. این نتیجه فدراسیون قبلی است، البته مصدومیت بهداد سلیمی و حضور نداشتن سهراب مرادی در ثبت این نتیجه بی تاثیر نبود. در کل من چشم انداز خوبی را برای آینده نزدیک متصور نیستم و فکر نمی کنم در المپیک ریو هم بتوانیم موفقیت چشمگیری به دست بیاوریم اما امیدوارم با برنامه های استعدادیابی که فدراسیون جدید دارد، در آینده و در المپیک 2020 دوباره به دوران پرافتخار خود بازگردیم.