حالادیگر کار از سبیل مردانه گذشته است؛ آن زمان که جلوی آینه می ایستادی و تار به تار سبیلت را حاضر و غایب می کردی و با نوک قیچی اضافه اش را می زدی. صورتت را چپ و راست می کردی و باز خیره می شدی. می دیدی یک طرف پایین تر از طرف دیگر است و اضافه اش را می زدی. نگاه دوم، نشانت می داد خراب کرده ای و باز دو طرف سبیلت تا به تا است. دست به تیغ می شدی با این خیال که قیچی نمی تواند سبیلت را خوب آرایش کند. تیغ را با وسواس می انداختی گوشه اضافی سبیل تا آنکادرش کنی. همزمان یکی صدات می کرد و تا بله می گفتی دستت با تیغ، اضافی می دوید و یک چهارم سبیلت را می برد. می آمدی طرف دیگر را با این یکی هماهنگ کنی دستت در می رفت و نصف سبیل را می پراند. دست آخر، ناچار می شدی کل سبیل را بزنی و بی سبیل شوی.