1. حالادیگر نمی شود گفت داستان های جنگ را فقط باید از نسلی شنید که در آن حضور فیزیکی داشته اند. وقتی محمدحسین مهدویان که هنگام پایان جنگ، کودکی بیش نبوده، چنین فیلم درخشانی خلق می کند که آدم ها و روابط، میدان نبرد و حس وحال آن را به این شکل دقیق و برجسته به ثبت می رساند، باید به احترامش تمام قد ایستاد.

ایده بکر فیلم که به شکل کمال یافته ای اجرا شده، قابل ستایش است. استفاده از صداهای واقعی احمد متوسلیان و ساختن تصاویر برپایه صدا و استفاده از صدای مصاحبه افراد درباره قهرمان اصلی روی تصاویر، ایده ای است که پیش تر مهدویان در مجموعه درخشان «آخرین روزهای زمستان» نیز اجرا کرده بود. با این تفاوت