مدتی است کشور با رکود عمیقی دست و پنجه نرم می کند و دولت تاکنون راهکارهای زیادی درباره خروج از این معضل ارائه کرده، اما هنوز هم شاهدیم رکود در اقتصاد رفع نشده و همچنان پابرجاست. اکنون چند میلیون نفر در ایران بیکار و 30 میلیون نفر هم در مراتبی از فقر هستند که راه حل کمک به این اقشار، رونق گرفتن اقتصاد است.

بهترین روش خروج از رکود افزایش تولید یا تحریک تقاضاست، اما نه تنها در این دولت بلکه دولت های 25 سال گذشته نیز رکود را با واردات جبران می کردند. دولت در زمان رکود باید معافیت های مالیاتی به بخش تولید بدهد یا به این بخش با اعطای تسهیلات کمک کند. دولت یازدهم باید فعالیت های عمرانی خود را افزایش دهد حتی اگر این فعالیت ها به کسری بودجه منجر شود. به این دلیل فعالیت های عمرانی می تواند اقتصاد را راه بیندازد، اما این فضا اکنون با اقتصاد کلاسیک شباهت ندارد و اقتصاد مبتنی بر تولید نیست.

زمانی که تقاضا از طریق واردات تامین می شود روستاها خالی می شود و کشاورزان ورشکستگی را تجربه می کنند. حتی لیبرال ترین کشورها نیز از تولیدات داخلی خود حمایت و به گونه ای مالیات دریافت می کنند که هیچ ارگان و سازمان قوی تر از اداره مالیاتشان نیست. دولت باید به جای این که به درآمدهای نفتی متکی باشد به این سمت برود که کشور را از طریق مالیات اداره کند و جلوی سوداگری در این بخش را بگیرد. هر ارگان و سازمانی که فعالیت اقتصادی می کند باید مالیات خود را به دولت بپردازد. اکنون شاهدیم سود واردات 500 درصد، اما سود تولید 20 درصد است. سود تولید باید افزایش یابد و وام ها برای تولید بیشتر شود. برای تحقق خروج از رکود باید یک دستگاه مالیاتی قوی ایجاد کنیم تا از همه فعالان اقتصادی مالیات دریافت کند.