اتفاق به ظاهر ناخوشایند و در باطن خوشایندی که در چند سال اخیر -یعنی زمان تحریم ها- در ایران افتاد این بود که بسیاری از پروژه های بخش انرژی متوقف شدند و فروش نفت ایران و به تبع آن درآمد نفتی کشور به کمتر از نصف کاهش یافت. این اتفاقات باعث شد که دولت برای اجرای پروژه ها به سمت پیمانکاران ایرانی برود. شاید این پروژه ها در زمانی طولانی تر و با هزینه ای بیشتر اجرا شدند، ولی در عوض توان شرکت های داخلی به شکل قابل توجهی ارتقا یافت و آنها را برای کارهای بزرگ تر آماده کرد. در بحث کاهش فروش نفت هم این اثر مثبت را داشت که وابستگی ما به درآمدهای نفتی در بودجه جاری کشور به شکل واقعی کاهش پیدا کرد و حرکت به سمت استفاده از مالیات سرعت بیشتری گرفت.