رئیس جمهوری در دو سخنرانی اخیر خود یکی در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و دیگری در اجلاسی با سازمان های مردم نهاد، موضعگیری های صریح، دقیق و مهمی درباره انتخابات اتخاذ کردند که حاوی نکات قابل توجه و تاملی است. نکته نخست اعلام روشن و واضح نارضایتی رئیس جمهوری از حذف گسترده نیروهای صاحبنام و رای آور یک جریان سیاسی از سوی نهاد نظارتی است. موضعی که براساس مسئولیت قانونی رئیس جمهوری بر پایه اصل 113 قانون اساسی اتخاذ شده است؛ چرا که وی به حکم قانون مسئولیت نظارت بر حسن اجرای قانونی اساسی را به عهده دارد. از سوی دیگر، وی تلویحا اشاره دارد خوشبینی مبنی بر حضور تمام سلایق در انتخابات محقق نشده و بر این اساس تاکید کرد آرایش انتخاباتی فعلی با ایده آل مد نظر وی تفاوت زیادی دارد. این در حالی است که آقای روحانی و بسیاری از اعضای کابینه از جمله معاون اول او رایزنی های زیادی برای برگزاری انتخاباتی با حضور تمام سلایق انجام داد. اما به هر روی نتیجه ای مترتب بر این رایزنی ها حاصل نشد. اما مهم ترین نکته در سخنان روحانی این است که گرچه مطابق آرایش انتخاباتی فعلی، امکان انتخاب مطلوب برای همه جریانات سیاسی فراهم نیست، اما همه باید در انتخابات حضور پیدا کنند. تاکیدی که می تواند حاوی این پیام باشد که دولت، خواهان یاری مردم برای مجلسی قوی با ترکیبی متفاوت تر است و برای تحقق این امر، تنها حضور حداکثری مردم پای صندوق های رای می تواند کارساز باشد. این در حالی است که شاید به واسطه اتفاقات رخ داده، برخی بی انگیزه شده باشند، اما تنها راه برای رهایی از مجلسی رادیکال و یکدست، حضور سلایق مختلف در انتخابات و رای مردم به آنهاست. شاید اکنون برخی تصور کنند که یک جناح به واسطه رد صلاحیت ها بی انگیزه شده است، اما آنچه بارها تاکید شد، مساله امید بود. مساله ای که بعد از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، رئیس دولت نیز به آن تاکیدها زیادی داشت. همین بازگشت امید به جامعه بود که انتخابات ریاست جمهوری سال 92 را رقم زد. حفظ امید به عنوان رمز پیروزی می تواند در انتخابات مجلس دهم نیز راهگشا باشد. حال اینکه رئیس جمهوری به عنوان رئیس دولت نیز تاکید کرد که از دولت در انتخابات پیش رو کاری برنمی آید و تنها مردم می توانند وارد عمل شوند و تصمیم نهایی را بگیرند.