«منوچهر احترامی» از میان طنزنویسان از جمله معدود نویسندگانی به شمار می آید که می توان او را با عمران صلاحی مقایسه کرد. سابقه همکاری و دوستی نزدیک ما به فعالیت در روزنامه «توفیق» بازمی گردد. زمانی که احترامی در این روزنامه مشغول فعالیت شد خیلی جوان بود. با وجود این، قلم توانایی در عرصه طنز نویسی داشت؛ آنچنان که آثارش در همان سال ها هم مورد توجه بسیاری از علاقه مندان و منتقدان ادبی قرار گرفت.

شاید بتوان گفت که یکی از مهم ترین ویژگی های احترامی فعالیت مداومش در عرصه طنز نویسی بود. او برخلاف دیگر طنز نویسان کشور که اغلب بعد از مدتی کار را رها می کنند تا آخر عمر به فعالیت در این عرصه ادامه داد. اغلب منتقدان ادبی معتقدند که طنز احترامی، طنزی ماندگار است چراکه او برخلاف اغلب طنزنویسان قلمش تنها به یک قشر خاص محدود نمی شد. از نوشته های او هم اقشار خاص و هم عموم مردم بهره می برند. همچون شهرت خانوادگی اش احترام بسیاری برای همکاران و افرادی که با آنان سر و کار داشت قائل بود و تا حد توان نیز در همه محافل فرهنگی حضور پیدا می کرد. احترامی بی اغراق یکی از بهترین دوستانم بود که درگذشتش همه را اندوهگین کرد و غمی همیشگی را هم با من همراه ساخت.