فرنود حسنی

سیاسیون کار خود کردند و هوشمندانه و هنرمندانه با دست دوستی گره سفت شده با دندان را گشودند و شد آنچه باید می شد. مردم سرافرازانه و اما زخم خورده از جنگی پر شکوه، جنگ که نه! مقاومتی ارزشمند بیرون آمدند. مقابله ای بدون تبادل آتش و گلوله! کسی سرخی آتش و گلوله را ندید، اما به راحتی وقتی در شهر می چرخیدی صورت های سرخ شده با سیلی را می دیدی که مردانه ایستادند تا شهر از محاصره خارج شود. تکاپویی راه افتاد که شاید کمترینش برای امروز مردم امیدی شده برای فردایشان... آنها در این فردای نزدیک رونق کسب وکارشان را می بینند و اشتغال فرزندانشان و کیست که نداند همین امید مایه ماندن و از کار حرف زدن است.