روز پنج شنبه 22 بهمن جمعی از شاعران افغانستانی به علت آنکه استاد هوشنگ ابتهاج موفق به حضور در شب شاعران و نویسندگان افغانستان نشد با وی دیدار کردند. در این دیدار استاد هوشنگ ابتهاج گفت: من از سال های دور با شاعران افغانستانی آشنایی دارم البته در سال های اخیر این ارتباط قدری کمتر شده است. نزدیک به 6-5 سال پیش یکی از دوستان افغانی ما که در تهران تحصیل می کرد دکتر عبدالوهب جاوید بود و وقتی ایشان به افغانستان بازگشت رئیس دانشگاه بود. ایشان دوره دکترا را در ایران می گذراند و زمانی که در ایران بود تقریبا هرروز همدیگر را ملاقات می کردیم. خود او نیز وسیله ای برای آشنایی بیشتر با فضای ادبی و فرهنگی افغانستان شد. «سایه» افزود: من حتی برایم دشوار است که بگویم دو ملت ایران و افغانستان، به نظرم این تقسیمات دولتی است و نه تقسیمات ملتی. نمی شود گفت ما دو ملت هستیم شاید از لحاظ قوانین بین الملل جدا باشیم اما در ملت یکی هستیم. به نظرم همان شکلی که یک پرنده وقتی در آسمان پرواز می کند خط های مرزی را نمی شناسد، از روی درختی بلند می شود و روی دیگری می نشیند، یک درخت آن طرف خط هست و یک درخت طرف دیگر مرز. برای آن پرنده مرزی وجود ندارد، آدم ها همین هستند. مقداری زبان آنها را جدا کرده است در سال های پیش هم این مرزها نبود.