واژگانی مانند «شهروند»، «مشروعیت» و در کنار آن، «انتخاب» که از مبانی توسعه دموکراسی است و سابقه تاریخی آن به دوران یونان باستان و مشروطه در ایران می رسد، بیشتر پس از انقلاب در گفتمان ایرانی به ثبت رسید و هرچند حلقه ارتباطات گفتاری جامعه سیاسی ایران شد، اما در عمل هنوز بر مدار «لوحه نویسی» می چرخد و از تاثیر بسزایی که در تحول جامعه نقش آفرینی کند، کمی به دور است. جامعه امروز ایرانی متشکل از لایه های درونی و قشر های گوناگونی است که در بطن خود نیازهایی دارد و برای بروز آن دائم می کوشد و به صورت فصلی آماده حضور در صحنه های گوناگون اجتماعی و سیاسی است که بیشتر در مسیر انتخابات جلوه می کند. این مسیر