بار دیگر انتخابات از راه رسید. نخبگان بر آن شده اند تا انتخابات را منفعلانه تحریم نکنند و نتیجه سرنوشت ساز انتخابات دو مجلس شورای اسلامی و خبرگان را ازپیش واگذار نکنند. اصلاحات در کشورهای پیش تاخته (در واژه: جهان نخست) یک روزه، یک ساله و یک دهه ای انجام نشده است؛ هویداست که در کشورهای روبه رشد (در واژه: جهان سوم) نیز آزادی و آبادانی چنان آسان و شتابان رخ نخواهد داد. رویکرد تحریم انتخابات تاکنون در هیچ سرزمینی به شکوفایی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نینجامیده است، چراکه تحریم انتخابات، به خودی خود و به تنهایی، یک روش مدنی برشمرده نمی شود. برای نمونه می توان به آموزه مخالفان چاوز در سال 2004