راستش اگر کسی در پاسخ این تیتر جواب بله دهد نه تنها خیلی خوشبین بلکه خوش خیال تلقی می شود؛ اما اگر به کل چنین گزاره ای هم روی میز ذهن نباشد، لابد شیشه اعتقادمان به «حول حالنا...» دعای تحویل سال ترک برداشته است. به گمانم انتخابات اخیر ثابت کرد کمال طلبی و پیشرفت خواهی ایرانیان معامله پذیر نیست؛ دلواپسان شاید بتوانند با نیروهای فراقانونی، کنسرت لغو کنند، به چهره فرهنگ چنگ بزنند، اما نمی توانند خواست عمومی مردم را حذف کنند؛ حضور معنادار جامعه هنری از نخبگان تا بدنه آن در این انتخابات، که با صراحتی کم سابقه همراه بود، بار دیگر نشان داد هنر نزد ایرانیان می ماند. به گمانم اتفاقا باید برای نائل آمدن دلواپسان به «حول حالنا» به آنها کمک کرد. بهترین راه گفت وگوست. دلواپسان می دانند چاره ای غیر از پذیرش مطالبات قانونی و بدیهی هنرمندان ندارند، هنرمندان فرزندان همین سرزمین اند، در مراکز دانشگاهی یا هنری صاحب مجوز همین کشور پرورش یافته اند و قانون مصرح می گوید حق دارند از هنری که آموخته اند، امرار معاش کنند، لذا دولت و انجمن های هنری باید دست به ابتکار زنند و در اقدامی سازماندهی شده برای گفت وگو به نهادهایی در استان ها روند که آبشخور فکری دلواپسان اند. اتفاقا بهار، فصل اعتدال است و بهترین مجال برای این گفت وگوی ملی و صد البته عقل می گوید به موازات گفت وگو باید برای برهم زنندگان مراسم های قانونی که قدرت دولت در منظر عمومی را خدشه دار می کنند، تقاضای اشد مجازات کرد، به این امید که سال نو، هنرمند ایرانی هر جای ایران که بخواهد، بتواند هنر خود را عرضه کند.