وقتی قانون در جامعه مورد پذیرش قرار بگیرد و فرهنگ احترام به قانون و رعایت آن در بین آحاد مردم نهادینه شده باشد، آن قانون در شرایط مختلف اجرا می شود. مثلادر کشورهای توسعه یافته اغلب مردم در هر شرایطی به قوانین رانندگی احترام می گذارند و قانون شکنی نمی کنند، اما در کشور ما بسیاری از رانندگان در صورت نبود اهرم های قانونی، براحتی تخلف می کنند. مثلابارها دیده شده که برخی رانندگان در خلوت شب براحتی از چراغ قرمز عبور می کنند.

چند روز قبل هم که شاهد بودیم مسافران نوروزی در تخلفی عجیب، بخشی از مسیر آزادراه قزوین رشت را برعکس رانندگی کردند! تخلف به این معنی است که هنوز قوانین راهنمایی و رانندگی در افراد درونی نشده و فقط به زور مجریان قانون، قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت می کنند و به محض این که حس می کنند فرآیند اجرای قانون ضعیف شده یا قبح شکستن مقررات برای آنها ریخته می شود، براحتی از قوانین تخطی می کنند.

بسیاری از این رانندگان متخلف، هرگز در شرایط معمولی از این نوع تخلفات انجام نمی دهند، اما چون فرهنگ احترام به قوانین به طور کامل در آنها درونی نشده است، با دیدن تخلف دیگران، جسارت به خرج می دهند و مرزهای قانونی را درهم می شکنند. این مثال نشان می دهد که اجبار، برای اجرای قانون به تنهایی کافی نیست، بلکه باید برای اجرای همیشگی قوانین راهنمایی و رانندگی فرهنگ سازی مستمر انجام شود.

اعتقاد کامل نداشتن به قوانین موجب می شود که برخی رانندگان از تخلفات دیگران تقلید کنند و با خودخواهی، نفع خود را به نفع جمعی ترجیح دهند. این رانندگان احساس می کنند تخلف آنها در انبوه تخلفات دیگران، گم می شود و همین احساس، آنها را نسبت به ارتکاب تخلفات، جسورتر می کند. بنابراین آموزش و فرهنگ سازی همراه با اجرای کامل قانون، فرآیندی است که باید همزمان با همدیگر انجام شود تا شاهد کاهش تخلفات رانندگی باشیم.