والیبال ایران یک سال خاکستری را سپری کرد، سالی که از درخشش گذشته خبری نبود و هر چه بود اصرار و انکار بود.

در لیگ جهانی موفق که نبودیم هیچ، از آن نمایش خیره کننده دو سال گذشته هم دور مانده بودیم. انگار ملی پوشان ما مسخ شده بودند تا جنگندگی و تیزپروازی پارینه را هم از دست بدهند.

زنگ خطر از لس آنجلس و مسابقات اولیه تیم ملی در لیگ جهانی به صدا در آمد؛ اما هیچ کس صدای آن را نشنید تا این روند لرزان با ترس و لرز ادامه یافت و دیدیم چه بر سر بازیکنان و آن تیم ملی شجاع آمد که حتی سرسخت ترین مدافعان کواچ هم علیه وی شدند تا این که در پی یکی دو نشست مصلحتی او را برکنار کردند و همه نفسی راحت کشیدند.