به رسم معمول این باید نوشتاری درباره خود نمایش باشد. اما آنچه این سال ها در تئاتر ایران مغفول و فقیر مانده نمایشنامه نویسی است. ضرورتی که سینمای ایران نیز به شکلی دیگر از آن رنج می برد. تئاتر ایران نمایشنامه نویس کم دارد. این یک واقعیت انکار ناپذیر است. ساعدی، بیضایی، رادی، چرمشیر، امجد و دیگران انگشت شماری که بودند و هستند کم است.

این را وضعیت کنونی تئاتر ما می گوید. در این بین هستند کسانی که تلاش می کنند تا این چراغ را بر مدار آشنای این سرزمین، با تکیه بر فرهنگ و زیست- جهان خودش روشن نگه دارند. محمد امیر یاراحمدی از همین هاست. او به آرامی و در طول سال ها، مسیری را در نمایشنامه نویسی