بعضی اتفاق ها خوبند؛ بعضی اتفاق ها خیلی خوبند اما بعضی هاشان عالی اند! حالافرق شان چیست؟ اتفاق های خوب، یک محدوده زمانی کوتاه را در بر می گیرند برای آدم هایی محدود؛ اتفاق های خیلی خوب، محدوده زمانی طولانی تری را در بر می گیرند برای آدم هایی با کثرتی قابل ملاحظه اما اتفاق های عالی، بر تاریخ یک کشور تاثیرگذارند و نسل های بعد هم از آن یاد می کنند چون چشم انداز یک ملت، یک فرهنگ یا روند توسعه را دگرگون می سازند. اتفاق های عالی معمولا در طول زندگی یک نسل، محدودند؛ در برخی کشورها خیلی محدود؛ بستگی دارد که کشور مورد نظر، تا چه حد، روند توسعه همه جانبه اش از لحاظ تاریخی، از سرعت لازم برخوردار باشد. خوشحالم که در محدوده زندگی نسلی که به آن تعلق دارم، یک اتفاق عالی را شاهد هستیم. با مصوبه سنای فدرال آلمان، آموزش زبان فارسی در برنامه مدارس تمام 16 ایالت این کشور در کنار زبان های فرانسه و انگلیسی تا سطح دیپلم به رسمیت شناخته شده؛ این فوق العاده نیست؟ ثمرات این اتفاق را شاید تا 10 سال بعد هم شاهد نباشیم اما مطمئنم که زبان و ادبیات فارسی را در همین مدت کوتاه-از لحاظ بازه تاریخی- از انزوای چندقرنی خارج خواهد کرد؛ بازار کتاب اروپا را از سلطه خرده فرهنگ های تازه به میدان آمده خواهد رهاند و زبان و ادبیات ما، جایگاه از دست رفته خود را در این بازار باز خواهد یافت. این مصوبه سنای فدرال آلمان، اولین مهره از زنجیره ای از مهره های دومینو است که به وقایع غیرقابل پیش بینی اما خوشایند برای تولید خلاقه ادبی ما منجر می شود. قرار من و شما، 10 سال بعد، همین جا، در بوستان ادبیات ایران!