«از جزیره قشم دور شده ایم و قایقمان همچنان سوار بر تلاطم آرام آب تنگه هرمز پیش می رود، نرده های دیواره قایق تکیه گاهم شده اند تا نسیم خنک دریا را عمیق تر نفس بکشم، چشم سپرده ام به انتهای افق و نیلگون دریایی را به تماشا نشسته ام که تاریخی گران از سرزمینم را در دل نهان دارد. گاه مشتاقی و انتظار به سر می آید و از دورها پیدایش می شود، «جزیره هرمز» با هرآنچه از آن شنیده ام در کمتر از آنی می آید و می نشیند پیش نگاهم؛ نامی که به قولی برگرفته از نام اهورامزداست. از دور تصویر مبهم و وهم آلود قلعه ای استوار و بلند را می بینم که از میان دریا سر برآورده است. شاید از همین اشکال زیبای طبیعی اش باید حدس بزنم